ηλιόκαυτος

και λιόκαυτος και ηλιόκαυστος, -η, -ο (Α ἡλιόκαυστος, δωρ. τ. ἁλιόκαυστος, -ον)

ο ηλιοκαμένος

νεοελλ.

το ουδ. ως ουσ. το λιόκαυτο

ψάρι, χταπόδι ή αστακός ξεραμένα στον ήλιο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ηλιο-* + καυτός (< καίω)].